Stage

Vandaag ben ik precies 7 weken in Barcelona en ik vermaak me hier nog super erg. Ik ben nu 4 weken op mijn stage en ik voel me er al helemaal thuis. Wanneer ik in de ochtend binnen kom op mijn groep en de kindjes komen op me afgerend om een knuffel te geven smelt je hart wel.

De "adaption" periode is voorbij. We hebben er inmiddels nog twee kinderen bij gekregen. Een eerste dag van een kind is hier erg anders dan in Nederland. De ouders blijven de hele morgen tot aan de lunch bij hun kind op onze groep. Ik merk zelf dat de kinderen het dan moeilijker vinden dan wanneer de ouders gewoon weg gaan. Ze blijven dan toch meer in de buurt van de ouder en gaan nog niet zelf verkennen. De moeder mag een dag komen en de vader mag een dag komen. Wanneer die twee dagen voorbij zijn moet het kind gewoon zelfstandig op de groep blijven. Deze twee kinderen zaten overigens al bij Kinder, maar omdat zij twee zijn geworden komen ze nu in mijn groep. Het was dus ook niet dat ze nog moesten wennen aan een dagopvang want dit was gewoon bekend. Alleen nieuwe leidsters en andere kinderen (waar ze sommigen ook al van kenden). Ik vond het zelf dus wel een beetje overdreven maar blijkbaar is dit normaal.

Nu de adaption periode voorbij is kunnen we steeds weg. We blijven in de ochtend binnen tot na het ontbijt en dan gaan we meestal naar het park of naar het strand wat beiden heel dichtbij is. We lopen dan gezamenlijk aan een touw en het verbaast me hoe goed de kinderen luisteren en hoe voorzichtig ze doen, netjes stoppen bij het stoplicht, kijken of er auto's aan komen, etc. etc. Dit is ook wel nodig want de auto's rijden hier echt super gevaarlijk en zelfs ik schrik nog wel eens als het stoplicht voor over te steken groen is en er komt alsnog een auto aangereden..

Sue de leidster van mijn Engelse groep in de ochtend was een paar dagen ziek vorige week. Ze hebben hier dus geen vervangende krachten en ook geen oproepkrachten. De groep wordt om half 9 geopend en om kwart over 8 wist nog niemand dat Sue niet zou komen want dit was vanuit het kantoor niet doorgegeven. Dus moest Lars (Duitse vrijwilliger) snel naar het andere gebouw toe lopen om een sleutel te halen en zelf de deur te openen. Toen om 10 uur kwam er een andere leidster ons helpen. We hebben dus van half 9 tot 10 uur de groep moeten draaien met 2 stagiaires en 1 vrijwilliger, in Nederland zou dit natuurlijk nooit voor komen. Het ging ons prima af maar het was toch een grote verantwoordelijkheid. Om 10 uur kwam dan een andere leidster Sylvia (waarmee ik in het siësta-team zit) maar zij spreekt alleen maar Spaans, dit is ook een beetje vreemd omdat het een Engelse groep is. Alle kinderen spreken Spaans maar ouders kiezen expres voor een Engelse groep. Dit was dus 4 dagen lang zo en ik merkte ook aan de kinderen dat ze alleen nog maar Spaans gingen praten, ook als ik Engels tegen ze praatte.

Na de lunch begint dan mijn siësta dienst en ook hier waren zieken. Drie stagiaires waren ziek. Als de kinderen eenmaal slapen gaan de leidsters Sylvia en Mariana altijd weg en blijf ik met de andere stagiaires bij de kinderen. Nu was ik dus alleen met ditmaal 29 kinderen. Er zijn altijd wel een paar kinderen die eventjes wakker schrikken of even terug in slaap gewiegd willen worden dus ik had het erg druk. Ik voelde opnieuw een grote verantwoordelijkheid maar alles was gelukkig goed gegaan. De volgende dag zag ik mijn begeleider Alba en ze begon er meteen over dat Mariana had verteld dat ik het zo goed heb gedaan en dat ik erg rustig blijf in complexe situaties. Dit vond ik erg leuk om te horen want ik doe ook echt mijn best om me aan te passen aan mijn stage. In Nederland gaat het dutje natuurlijk heel anders maar nu weet ik al bijna niet meer beter dan dat ik ieder kindje persoonlijk in slaap wieg of zing.

Ik zou twee weken geleden mijn eerste evaluatie hebben met Anna van Barcelona Students en met Alba mijn begeleider. Maar dit werd een week later verzet omdat Anna niet kon. De week erna was Alba ziek dus het is nu verzet naar aanstaande woensdag. Ik ben erg benieuwd wat er gezegd gaat worden want ik zie Alba vrij weinig en wanneer ik haar zie is het meestal heel druk dus we hebben nog niet echt een evaluatie gehad over hoe ik het doe. Sue de leidster van de ochtendgroep heeft een evaluatie voor mij geschreven omdat zij mij natuurlijk het meeste mee maakt. Ik kreeg gewoon bijna tranen in mijn ogen wat ze had geschreven. Ze had een uitgebreide evaluatie geschreven over al mijn taken en hoe ik het uitvoer en als laatste alinea een speciaal bedankje voor mijn inzet en dat ik nu al een deel uitmaak van de Gruffalo famillie. De gruffalo's zo heet mijn Engelse groep.

Dit waren weer mijn drukke stage weken van afgelopen tijd. Ik maak hier echt veel mee en in het begin moest ik ook echt wel even wennen. Maar nu vind ik de gang van zaken gewoon normaal en draai ik prima mee in de groep. We zijn nu bezig met de voorbereidingen voor Halloween want dan is er een groot feest op onze groep. Erg leuk want in Nederland wordt dit meestal niet gevierd. Ik heb het erg druk met alles maar dit vind ik ook wel leuk.