School en stage in Barcelona

Na twee weken Spaanse les te hebben gehad heb ik dit afgerond en heb hier een certificaat van ontvangen. Om na twee weken te zeggen dat je vloeiend Spaans spreek is natuurlijk (bijna) onmogelijk. Maar ik heb er zeker veel van geleerd. Ik heb vooral veel geleerd hoe ik dingen kan vragen en dingen over mezelf kan vertellen. Wat natuurlijk handig is voor mijn stage.

Ik had mijn stage al een aantal keer gemaild maar kreeg geen reactie. Toen kreeg ik een mail van Juliette (Barcelona Students) dat ik op vrijdag 19 september kennis kon maken op mijn stage. Ik was hier dus heen gegaan na mijn laatste schooldag en het was gelukkig makkelijk te vinden. Ik kwam daar aan en niemand wist dus van mijn komst, ze had begrepen dat ik gewoon maandag zou beginnen en er dan pas zou zijn. Maar dit maakte niet uit en ze waardeerde dat ik al eerder langs kwam en ze nam me gelijk mee naar alle locaties. Kinder bestaat uit 5 verschillende locaties. Ik vind de locaties heel erg op huiskamers lijken en het is echt niet met Nederlandse kinderdagverblijven te vergelijken. De meeste locaties hebben ook geen tuin of buitenspeelplaats, maar er zijn overal in de buurt parkjes om te spelen. Kinder heeft 4 verschillende groepen, een Duitse, Spaanse, Catalaanse en een Engelse groep.

Maandag 21 september begon ik dus met mijn stage. Ik moest er om 8 uur zijn (dit alleen de eerste dag) dus ik was er netjes op tijd. In de ochtend werk ik op een andere locatie dan in de middag. Ik begin in de ochtend op Ensonarte, dit is een Engelse groep. Ik werk hier samen met de pedagogisch medewerker Sue, een vrijwilliger Lars en er komt nog een andere stagiaire. We werken dus met zijn 4 op een groep van 12 kinderen. (Wat zij zelf echt weinig vinden met 4 mensen werken). De meeste kinderen komen om half 9 maar er is geen verplichte tijd dat ze binnen moeten zijn. Ze mogen gewoon vrij spelen, wij moeten het uitdagend voor hen maken. Ik stond er trouwens echt van versteld hoe wijs deze kinderen al zijn. Mijn groep is tussen de 2 en de 3 jaar oud, maar de meeste van hen spreken 4 verschillende talen, kunnen al hele verhalen vertellen, weten hoe laat het is, hebben tijdsbesef, kunnen in 4 verschillende talen tot 20 tellen. Echt heel bizar en super leuk om te zien. Ze zijn ook allemaal heel zelfstandig. In Nederland wordt vaak (naar mijn ervaring) geholpen met alles. Zoals eten, drinken, aankleden enzovoorts, maar hier doen ze echt alles zelf zonder hulp te vragen. Terwijl ze eigenlijk nog zo klein zijn.

Rond 10 uur gaan we ontbijten. Iedereen neemt zijn eigen ontbijt mee en ook hier sta ik weer versteld wat ze allemaal meenemen. In Nederland is het 9 van de 10 keer een boterham en heel soms een cracker. Maar hier nemen ze hele maaltijden mee van eieren tot chips. Ze delen ook alles met elkaar of soms ruilen ze van ontbijt, heel grappig om te zien dat ze nu al zo een eigen mening en smaak creëren.

Daarna is het de bedoeling dat we naar het park of naar het strand gaan, maar hier zijn de "scholen" (hier bedoelen ze ook de kinderdagverblijven mee) pas in september begonnen en zitten alle kinderen pas net in deze groep. Dit noemen ze de adaption periode. Er zijn 12 kinderen waarvan er 9 al adapted zijn. Hier bedoelen ze mee dat deze kinderen geen moeite meer hebben om naar school te gaan en zonder moeilijkheden afscheid nemen van de ouders. Nog niet alle kinderen zijn dus helemaal gewend en voelen zich thuis dus wanneer zij ook adapted zijn kunnen we naar andere locaties gaan. Nu gaan we meestal verven of kleuren. Ook wordt er heel veel gezongen en gedanst, super leuk om te zien. De kinderen gaan heel vaak uit zichzelf zingen en wij moeten hier dan gewoon in mee gaan.

Wanneer het half 1 is nemen we de kinderen mee naar de andere locatie. Daar gaan de kinderen lunchen en houden ze siësta. De lunch krijgen ze van Kinder en is iedere dag anders. Ze beginnen met soep, daarna meestal rijst met groente en vlees, daarna nog een toetje met fruit. Ik ga tijdens de lunch met pauze want ik zit in het siësta-team. Ik moet dus om 13.15 terug zijn. Dan zit ik in een Spaanse groep. Ik werk hier samen met Mariana, Sylvia en Rosa. Zij spreken alle drie alleen maar Spaans en begrijpen echt geen woord Engels. De eerste dag was dit dus echt lastig, maar als ze het 1x voor doet, weet ik de volgende dag dat ze dat bedoeld. De hele groep wordt dan leeg gehaald, dus al het speelgoed aan de kant en de vloer helemaal leeg want daar komen allemaal matjes te liggen. Ieder kind heeft zijn eigen matje en zijn vaste plekje. Ik heb samen met Mariana 12 kinderen. En aan de andere kant van de ruimte liggen de andere 12. Het is echt een hele kleine ruimte dus iedereen ligt matje aan matje. Tijdens het slapen is dit soms zo schattig, liggen ze met benen en armen over elkaar heen. Het is de bedoeling dat wij de kinderen die om 13.15 een voor een worden gebracht in slaap wiegen, zingen, lezen of wat dan ook nodig is.
Dit is iets wat ik best lastig vond want ik heb helemaal nog geen band met deze kinderen, zij kennen mij ook niet, want het zijn niet de kinderen uit mijn ochtend groep. En dan is de bedoeling dat ik ze in slaap wieg of kroel. Waar sommige kinderen dus ook moeite mee hebben, wat ik logisch vind. Ik merkte aan het eind van de week dat ze me echt herkende en dat ze het al meer toe lieten. Als alle kinderen slapen, meestal rond 13.45, wordt er klassieke muziek aangezet en gaan wij zelf ook op matje zitten of liggen. Als er dan iemand wakker wordt moet je daarheen gaan en hem of haar weer in slaap wiegen zodat de anderen niet wakker worden. Ik zit dus van 13.15 tot 15.45 naar slapende kinderen te kijken, je kunt je voorstellen dat je hier zelf ook erg moe van wordt haha. Maar de kinderen vinden het erg fijn als ze zien dat je er bent en slapen ook echt door tot 15.45. Dan verschonen we de kinderen, kleden we ze aan, en worden de kinderen uit mijn groep om 16.00 gehaald. Ik mag als alle kinderen zijn opgehaald zelf ook naar huis.

Het is best lastig dat ik met Mariana niets kan bespreken omdat wij elkaars taal niet spreken. Maar ze doet echt haar best om me dingen uit te leggen en ze geeft ook vaak complimentjes door middel van een duim of een schouderklopje. Dit is wel fijn want anders weet ik ook helemaal niet waar ik mee bezig ben. Sue van mijn ochtendgroep geeft heel veel feedback maar ze zegt dat ik het heel goed doe en dat de kinderen me leuk vinden wat natuurlijk het belangrijkste is.

Ik loop van maandag tot en met vrijdag stage van 9.15 tot 16.15. Aan het eind van de week was ik ook echt moe, maar ik heb het echt super leuk gehad. Iedereen had me echt warm ontvangen en ze waren heel blij dat ik er was. Ik heb nu al zin in morgen.